Popayan to wg. przewodnikow drugie po Cartagenie pod wzgledem piekna architektury kolonialnej miasto w Kolumbii, dlategotez nie moglismy jego ominac. Poczatkowo mielismy nawet nagranego hosta w tym miescie, jednak z naszej przez przygode z wielorybami poprzesuwaly nam sie terminy i zostalismy be miejscowki. Takie drobnostki nas jednak nie zrazaja i wymyslilismy szczwany plan by zobaczyc to miasto bez noclegu, a co za tym idzie zbednych kosztow. Ruszylismy wiec z Pereiry pierwszym mozliwym autobusem za 25000COP/os. by wyladowac tam poznym popoludniem.
Na miejscu przepakowalismy tak plecaki, by zaplacic tylko za jeden w przechowalni bagazu i swobodnie z reszta ruszylismy do centrum.
To, co pierwsze rzuca sie w oczy w tym miescie to wszechogarniajaca biel budynkow. Jest to jakby wizytowka Popayan. Miasto jest naprawde ladne, ale jeden dzien, a wlasciwie jego polowa, spokojnie nam starczylo na zobaczenie wszystkiego, co w nim najfajniejsze. Z racji tego, ze bylismy tam zarowno w dzien, jak i w nocy, moglismy podziwiac, jak sie zmienia wraz z zachodem slonca. Musielismy jednak stale pamietac, ze jest to Kolumbia, a co za tym idzie - kraj, w ktorym nie jest najbezpieczniej dla bialych gringo, ktorymi chcac nie chcac w oczach miejscowycj jestesmy. Wraz z uplywajacymi po zmroku godzinami wyraznie zauwazylismy zmiane ludzi, ktorzy przemierzaja ulice Popayan i nie byla to zmiana na lepsze. Spacerujac mijalismy grupki mlodych ludzi patrzacych na nas z ukosa i byl to dla nas wyrazny sygnal, ze po woli musimy ewakuowac sie na terminal autobusowy, tym bardziej, ze zeby tam dojsc musielismy przejsc przez bardziej szemrane dzielnice.
Na terminalu odebralismy bagaz i kupilismy bilet na najpozniejszy mozliwy autobus do Pasto (25000COP/os.). Plan byl taki, by przespac sie w bezpiecznym autobusie, ktory jechal tam szesc godzin, poniewaz z naszym couchsurferem umowieni bylismy dopiero po poludniu nastepnego dnia. W ten oto sposob zaoszczedzilismy na noclegu, a udalo nam sie zwiedzic kolejne sliczne miasto.
Na miejscu przepakowalismy tak plecaki, by zaplacic tylko za jeden w przechowalni bagazu i swobodnie z reszta ruszylismy do centrum.
To, co pierwsze rzuca sie w oczy w tym miescie to wszechogarniajaca biel budynkow. Jest to jakby wizytowka Popayan. Miasto jest naprawde ladne, ale jeden dzien, a wlasciwie jego polowa, spokojnie nam starczylo na zobaczenie wszystkiego, co w nim najfajniejsze. Z racji tego, ze bylismy tam zarowno w dzien, jak i w nocy, moglismy podziwiac, jak sie zmienia wraz z zachodem slonca. Musielismy jednak stale pamietac, ze jest to Kolumbia, a co za tym idzie - kraj, w ktorym nie jest najbezpieczniej dla bialych gringo, ktorymi chcac nie chcac w oczach miejscowycj jestesmy. Wraz z uplywajacymi po zmroku godzinami wyraznie zauwazylismy zmiane ludzi, ktorzy przemierzaja ulice Popayan i nie byla to zmiana na lepsze. Spacerujac mijalismy grupki mlodych ludzi patrzacych na nas z ukosa i byl to dla nas wyrazny sygnal, ze po woli musimy ewakuowac sie na terminal autobusowy, tym bardziej, ze zeby tam dojsc musielismy przejsc przez bardziej szemrane dzielnice.
Na terminalu odebralismy bagaz i kupilismy bilet na najpozniejszy mozliwy autobus do Pasto (25000COP/os.). Plan byl taki, by przespac sie w bezpiecznym autobusie, ktory jechal tam szesc godzin, poniewaz z naszym couchsurferem umowieni bylismy dopiero po poludniu nastepnego dnia. W ten oto sposob zaoszczedzilismy na noclegu, a udalo nam sie zwiedzic kolejne sliczne miasto.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz